What’s up 1

Definitieve stuk ‘Van preventie naar potentie’
Download het volledige stuk hier.

René Bos: Zo maar een dag, met zomaar wat gedachtes
Het is donderdag 14 januari 9.00 uur en ik start mijn computer uit huis op. Ik lees in de mail of ik een stukje wil schrijven voor de eerste nieuwsbrief. Om 10.30 maak ik voor de tweede keer kennis met mijn nieuwe team; via Teams. Nog twee weken en dan zijn we zoals dat heet ontvlecht. Het sociale team bestaat dan naast elkaar uit een Teamtoegang en een Preventieteam. Geen ondersteuningsplannen schrijven het voelt als een bevrijding maar toch ook weer leeg.

Ja en nee
Wat ga ik doen met de vrijgekomen tijd nu ik mij niet meer hoef te bemoeien met de toewijzingen voor de Wmo? De app van de telefoon gaat een paar keer af. In Zandweerd hebben zij de gewoonte om elkaar goedemorgen te wensen bij het opstarten van hun bezigheden. Leuk initiatief, maar ik ben niet zo van de mobiele communicatie. Ik app terug; goedemorgen, het geeft toch een gevoel van verbondenheid. Een nieuw team, nieuwe gebruiken, nieuwe collega’s en niet te vergeten nieuwe bewoners in de wijk. Maar ga ik dat digitale goedemorgen volhouden? Hoe gaan we komen tot een mooi samenspel? De omstandigheden maken het ons er niet makkelijker op. Had deze hele transitie niet kunnen worden uitgesteld? Het is een vraag die ik kan beantwoorden met een Ja en Nee. Wanneer kunnen wij als team live bij elkaar komen? Ik kan er niks zinnigs over zeggen, alleen maar hopen. De lockdown is weer verlengd. Ik vrees de Engelse mutatie van het virus. Het zou zo maar kunnen dat het hele voorjaar van huis uit moeten werken. Thuis is vrij ontspanning en geen werkplek, althans voor mij. Maar het is niet mijn karakter om hierin te blijven hangen. Ik ga maar even een appelpannenkoek bakken, het is tijd voor een lunch.

Zin maken
Ik had me er al snel bij neergelegd. Zandweerd wordt mijn nieuwe speelveld, hier ben ik opgesteld. Het was niet mijn keuze. Je kan niet altijd je zin hebben. Heb je geen zin dan maak je maar zin. Ik hoor de stem van mij net overleden moeder. Ja mam, zo is het, maak er iets moois van. Ik heb een hekel aan voetbal en ben meer van het songfestival. Maar ik citeer toch maar even Cruyff. Elk nadeel heeft ook zijn voordeel. De omstandigheden zijn slecht, we zijn anders opgesteld en dat is wennen. Maar het prikkelt mij ook, ik was ook wel toe aan verandering. Het is afscheid nemen, geen vaarwel. Ik probeer een tweetal bewoners uit de Rivierenwijk te motiveren om met hun scootmobiel of driewielfiets me op te komen zoeken in Zandweerd. Na de lockdown kunnen we elkaar dan treffen bij het
Zelfregiecentrum van vriendendienst.

Hernieuwd kennismaken
Net mijn collega van Binnenstad aan de lijn, het is Christiaan mijn collega uit de Rivierenwijk. Christiaan zit bij toegang en ik bij preventie. We bespreken een casus. Hoe pakken wij dit praktisch aan? We bespreken het speelveld, hoe spelen we het spel? Hoe gaan we de bal naar elkaar toespelen? Hoe pak ik deze casus op in mijn nieuwe positie? We moeten niet alleen klungelen met de bal. Zo spreek ik ook Yvonne uit Zandweerd. Het is aansluiten, betrokkenheid tonen en connectie zoeken. Het begint met hernieuwde kennismaken van regels en collega’s. Hoe spelen we de bal op een blubberig speelveld? De lijnen zijn onzichtbaar of nog niet helder. We hebben nog geen aanvoerder Daarom mogen we legitiem ook even aanmodderen. Dus ik pak die speelruimte, en ik zie later wel waar de lijnen komen te liggen, we doen het samen.

Bewoners als winnaar!
Vanmiddag naar de Rivierenwijk voor een overdracht en een rondleiding in de wijk. Volgende week een tweede rondleiding en overdracht in Zandweerd. Morgen nog even afscheid nemen van een paar bewoners voor het raam. Het zijn rare tijden. Ik ga voor de Douze points. Ik wil een mooi en leuk samen zijn met de bewoners van Deventer als winnaar.

Rene Bos